270
Deilan mikla
ávöxtum af í æsku á dög-um sakleysisins og gleðinnar. Hann sér
vínviðinn, sem hann hefir hlúð að með eigin höndum, einmitt sömu
blóm-in, sem hann hafði hirt um með fögnuði. Hugur hans skilur
veruleika alls þess er hann sér. Hann skilur það að þetta er í raun
og sannleika Eden endurnýjuð og enn þá fegurri en hún var, þegar
hann var rekinn þaðan. Frelsarinn leiðir hann að tré lífsins, tínir hina
dýrðlegu ávexti og býður honum að neyta þeirra. Hann lítur í kring
um sig og sér fjölda afkomenda sinna frelsaða, þar sem þeir hafa
safnast saman í Paradís frammi fyrir Guði. Þá kastar hann hinni
Ijómandi kórónu sinni fyrir fætur Jesú, fleygir sér í faðm frelsarans
og umfaðmar hann. Hann snertir hina gullnu hörpu og hvelfingar
himinsins endurhljóma hinn dýrðlega söng: “Verðugt! verðugt! verð-
ugt! er lambið sem slátrað var og lifir aftur”. Niðjar Adams kasta
kórónum sínum fyrir fætur frelsarans um leið og þeir hneigja sig
fyrir honum með lotningu.
Þessa samfundi sjá englarnir, sem grétu við fall Adams og glödd-
ust þegar Jesús steig aftur upp til himins eftir upprisuna og hafði
opnað gröfina til útgöngu öllum þeim, sem á hans nafn trúa. Nú sjá
þeir verk endurlausn-arinnar fullkomnað og þeir hefja Guði lofsöng,
skæran og samhljóða.
Á krystalls hafinu frammi fyrir hásætinu — á gler-hafinu, sem
var eldi blandað — hafa þeir safnast saman, sem hafa “unnið sigur
á dýrinu og líkneski þess og á tölu nafns þess”
“
Þess vegna eru
[355]
þeir frammi fyrir hásæti Guðs og þjóna honum dag og nótt í musteri
hans; og sá sem í hásætinu situr mun dvelja meðal þeirra”
Þeir
hafa séð jörðina eyðileggjast af hungri og drepsóttum, sólina steikja
mennina í brennandi hita, og sjálfir hafa þeir þolað hörmungarnar,
hungur og þorsta, en “eigi mun þá framar hungra og eigi mun þá
framar þyrsta og eigi mun heldur sól brenna þá né nokkur hiti, því
að lambið sem er fyrir miðju hásætinu mun gæta þeirra og leiða þá
til lifandi vatnslinda og Guð mun þerra hvert tár af augum þeirra”
Á öllum öldum hafa hinir útvöldu Drottins verið fræddir og
mentaðir í skóla reynslunnar. Þeir gengu þrönga vegu á jarðríki,
þeir voru hreinsaðir í eldi hörm-unganna. Fyrir sakir Jesú þoldu
þeir ofsóknir, mótstöðu, hatur og tjón. Þeir fylgdu honum í gegn
Opinb. 15 : 2.
Opinb. 7:15.
Opinb. 7 : 15-17.
