Konungurinn kemur
271
um harðar deilur; þeir urðu að leggja á sig sjálfsafneitun og reyndu
alls konar vonbrigði. Af eigin reynslu hinna sáru sorga lærðu þeir
að þekkja böl syndarinnar, vald hennar, sekt þá er henni fylgdi og
allar hennar ægilegu afleiðingar, og þeir skoða hana með hryllingi.
Meðvitundin um þá tak-markalausu fórnfæringu, sem gerð var til
þess að lækka hana, lítillækkar þá í eigin augum, auðmýkir þá frammi
fyrir Guði og fyllir hjörtu þeirra með þakklæti og lofi, sem þeir er
aldrei hafa fallið geta ekki skilið. Þeir elska heitt, því þeim hefir
verið mikið fyrirgefið. Með því að þeir hafa verið hluttakendur í
kvölum Krists eru þeir til þess hæfir að vera hluttakendur í dýrð
hans.
Erfingjar Guðs ríkis eru samansafnaðir frá lélegustu fylgsnum
og gryfjum, frá fangelsum, frá gálgum, ofan af fjöllum og utan af
eyðimörkum, frá jarðhellum og fylgsnum sjávarins. Á jörðinni voru
þeir “alls vana, að-þrengdir og illa haldnir”. Miljónir manna lögðust
í gröfina með smánarblett á nafni sínu vegna þess að þeir stöðugt
neituðu að beygja sig undir hinar blekkjandi kröfur Djöfulsins. Af
mannlegum dómstólum voru þeim ákveðin ógeðslegustu fangelsi,
sem verstu glæpamönnum. En nú er Guð sjálfur dómari. Nú er breytt
ákvæðum hinna jarðnesku dómstóla: “Svívirðu síns lýðs mun hann
burtu nema af allri jörðinni”
“
Þeir munu kallaðir verða hinn heilagi
[356]
lýður; hinir endurleystu Drottins”. Hann hefir ákveðið að “gefa þeim
höfuðdjásn í stað ösku, fagnaðar-olíu í stað hrygðar, skartklæði í stað
hugarvíls”
Þeir eru ekki lengur veikburða, þjáðir, dreifðir og und-
irokaðir. Þeir standa frammi fyrir hásætinu klæddir skartklæð-um,
fegri en þeim er hinir hæstsettu jarðarbúar hafa nokkru sinni borið.
Þeir eru krýndir kórónum dýrðlegri en nokkru sinni hefir komið á
höfuð jarðnesks stjórn-anda. Dagar sorga og tára eru hjá liðnir. Kon-
ungur dýrðarinnar hefir strokið tárin af allra andlitum, allar sorgar
uppsprettur hafa verið afmáðar. Þeir veifa pálma-viðargreinum og
syngja lofsöngva, skæra, hljómfagra og í unaðslegu samræmi. Allar
raddir taka undir, þangað til samhljómurinn fyllir sali himnanna og
syngur þessi orð: “Hjálpræðið heyrir til Guði vorum sem í hásætinu
situr, og lambinu”. Og allir íbúar himnanna taka undir og segja:
Jes. 25 : 8.
Jes. 62 : 12; 61 : 3.
