272
Deilan mikla
“
Amen, lofgjörðin og dýrðin, vizkan og þakk-argjörðin og heiðurinn
og mátturinn og krafturinn sé Guði vorum um aldir alda”
Í þessu lífi getum vér aðeins byrjað að skilja hinn dásamlega
leyndardóm endurlausnarinnar. Með vorum takmarkaða skilningi,
getum vér í allri einlægni skoðað vanvirðu og dýrð, lífið og dauðann,
réttlæti og miskunn, sem sameinast á krossinum, og samt hepnast
oss ekki með því að beita vorri skörpustu dómgreind að skilja til
fulls þýðingu þess. Sú lengd og breidd, sú hæð og dýpt, sem hinn
endurleysandi kærleikur orsakar, skilst aðeins að litlu leyti. Endur-
lausnar leyndardómurinn mun ekki skiljast til fulls jafnvel þá, þegar
vér sjáum eins og vér erum séðir og þekkjum eins og vér erum þekt-
ir. En um hinar eilífu tíðir mun nýr sannleikur stöðugt halda áfram
að koma í ljós og skiljast hinum undrandi huga, sem fyllast mun
fögnuði. Þó sorgir og sársauki og freistingar lífsins hætti og orsakir
þess verði burt numd-ar, þá mun fólk Guðs aldrei öðlast fullkomna
ljósa þekk-ingu á því, hvað sáluhjálp þess kostaði.
Kross Krists mun verða vísindamál og söngur hinna endurleystu
um aldur og æfi. Í hinum dýrðlega Kristi munu þeir sjá hinn kross-
festa Krist. Aldrei mun það gleymast að hann sem skapaði og hélt
[357]
við hinum óteljandi veröldum í hinum mikla regingeimi; hann sem
Guð elsk-ar, hann sem er dýrð himinsins; hann sem Kerúb og hinn
skínandi Seraf tigna með gleði — hann lítillækkaði sig til þess að
bjarga hinum fallna manni; hann bar synd og sekt heimsins og faðir
hans huldi fyrir honum andlit sitt, þangað til ógæfa hins glataða
heims ofþyngdi hjarta hans og svifti hann lífinu með harmkvælum á
krossinum, Að skapari allra hluta, dómari allra mála, skyldi leggja
til hliðar dýrð sína og lítillækka sig af kærleika við mennina, mun
um alla eilífð hljóta aðdáun og tilbeiðslu alls heimsins. Þegar hinir
endurleystu þjónar Guðs virða fyrir sér frelsara sinn og sjá hina eilífu
dýrð, með hinni skínandi dýrðarásjónu; þegar þeir sjá hásæti hans,
sem vara mun frá eilífð til eilífðar, og þegar þeir vita að á konung-
dómi hans mun enginn endir verða, þá hefja þeir háróma gleði-söng:
“
Verðugt, verðugt er lambið sem líflátið var og hefir endurleyst oss
Guði til handa með sínu allra dýrmætasta blóði”.
Leyndardómur krossins skýrir alla aðra leyndardóma. í ljósinu
sem ljómar út frá krossfestingarstaðnum, birtist einkenni Guðs í allri
Opinb. 7 : 10, 12.
